Waarom ik niet zomaar vertrouw op AI-vibes: Vibe Coding vs. AI-assisted Engineering

3 april 2025 | 3 minuten leestijd

De laatste tijd doet een opvallende term de ronde: vibe coding. Deze term werd afgelopen februari (2025) geïntroduceerd door Andrej Karpathy in een tweet op X. Het beschrijft het gebruik van AI-tools om code te schrijven puur op gevoel. Je gooit wat prompts in het niets, kopieert en plakt het resultaat, en noemt het een werkdag. Geen validatie, geen tests, geen begrip. Alleen vibes, omdat de code er goed uitziet en goed voelt.

Als iemand met jarenlange ervaring in data engineering, maak ik intensief gebruik van AI-tools zoals ChatGPT van OpenAI en Claude Sonnet van Anthropic. Deze tools zijn een belangrijk instrument in mijn werk geworden. Maar laat me duidelijk zijn: dit is geen vibe coding.

AI gebruiken in mijn dagelijkse werk is een beetje zoals een timmerman zijn die toegang heeft tot het beste elektrisch gereedschap op de markt.

Die tools ontwerpen niet het fundament van het huis dat ik wil bouwen. Ze bepalen niet welk type verbinding ik gebruik, hoe ik vorm en functie in balans breng, of welk materiaal het meest geschikt is. Dat is de taak van de timmerman, mijn taak. De tools helpen mij om mijn vaardigheden te versterken, het proces te versnellen en preciezer te werken. Maar ze vereisen nog steeds een geoefende hand en een helder plan.

Zo gebruik ik AI.

AI helpt me sneller code te schrijven, te valideren, te debuggen, te migreren en te refactoren. Het kan beveiligingsproblemen opsporen, verbeteringen voorstellen, en zelfs uitleggen waarom iets misschien niet werkt. Maar ik ben nog steeds degene die twee keer meet en één keer zaagt. Ik test de code. Ik voer het uit. Ik stel het bij. Ik zorg dat het past binnen de grotere structuur van de oplossing of architectuur.

Vibe coding daarentegen, is alsof je een elektrische zaag oppakt zonder iets te weten over constructies, houtsoorten of de richting van de nerf. Misschien bouw je per ongeluk iets dat overeind blijft… heel even. Maar de kans dat het later instort is groot.

Zoals je ook geen toevallige stapel planken en spijkers zou vertrouwen als woonhuis, moet je code niet blind vertrouwen alleen omdat het uit een AI-model komt.

AI is dus een krachtige assistent, geen vervanging voor vakmanschap en expertise.

Echte AI-assisted development is een vaardigheid, geen vibe

Bij vibe coding behandel je AI als een soort automaat: stop een prompt erin, krijg een antwoord terug, en ga verder. Het stimuleert een oppervlakkig begrip van de gegenereerde code. Dat kan prima zijn voor snelle prototypes of de eerste stappen in programmeren, maar het schaalt zelden goed. Bovendien is de kans groot dat het technische schuld of subtiele bugs introduceert die pas in productie aan het licht komen.

Je zou toch ook geen menselijke ontwikkelaar vertrouwen (of betalen) die zegt:
“Ik heb de code niet uitgevoerd, maar het voelt goed.”
Waarom zou dat dan wel mogen met AI?

Daarom is AI-assisted development een échte vaardigheid. Een vaardigheid die effectief gebruik vereist van:

• Duidelijke prompting om het probleem en de context goed beschrijven
  
• Kritisch denken om de output te beoordelen alsof het van een junior dev komt
  
• Domeinexpertise om te weten wanneer de output onzin is (en dat gebeurt echt)
  
• Iteratie om prompts en code te blijven verfijnen totdat het werkt én klopt

Sterker nog: werken met AI heeft me een betere engineer gemaakt. Het helpt me sneller te werken, zeker, maar ook helderder te denken over mijn code. Het is alsof je pair-programmed met een oneindig geduldige, altijd beschikbare collega die geen koffie nodig heeft. Maar het sleutelwoord is assistent, want ik zit nog steeds zelf aan het stuur.

TL;DR

Als je AI gebruikt om code te schrijven: vertrouw niet alleen op vibes. Valideer. Test. Begrijp.

Goede code ontstaat niet uit gevoel, maar uit moeite, iteratie en inzicht. Programmeren met AI verandert het spel, maar alleen als je weet hoe je het goed inzet.

- Jeroen